ADHD website voor leerkrachten
23-12-2008
bron: verstuurpersbericht.nl
Leerkrachten hebben nog te vaak te weinig kennis van AD(H)D om goed om te gaan met ADHD-kinderen in de klas. De leerkracht moet samen met de ouders van een ADHD/ADD-kind proberen een behandelplan te maken. Dit scheelt enorm in de ontwikkeling van het kind.
Hoe eerder het diagnosticeert wordt dat een kind ADHD/ADD heeft, hoe meer baat het kind hierbij heeft. De leerkracht heeft hier een belangrijke rol in. Door structureel ‘aangepaste’ lesvormen aan te bieden, heeft het kind het ook prettiger op school en zijn de leerprestaties beter!
Sinds begin januari 2007 bestaat de website Juf Mirjam waarin dit soort informatie aan bod komt. De informatie is geschreven voor (basisschool)leerkrachten, maar kan ook zeer goed gebruikt worden door ouders om samen met de leerkracht een behandelplan te maken.
De website ontvangt zo’n 3000 bezoekers per maand en is ook in het Engels beschikbaar (ADHD for school teachers).
Ik vermoed dat mijn dochter ADHD/ADD heeft
22-12-2008
bron: nieuwsblad.be
We vermoeden dat mijn dochter (4) een gedragsstoornis heeft. We zijn naar een Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen geweest, maar staan op een wachtlijst van anderhalf jaar. Ik denk zelf aan ADHD of een variant ervan, maar op den duur denk je van alles. Wat zijn haar toekomstperspectieven? Kan ze naar een normale school? Kan ze hogere studies aan?
Niet voor niets spreken we over ‘uitdagend gedrag’ van kinderen. Uitdagen staat hier niet alleen voor het aandachtszoekende van het kind, maar ook voor de letterlijke uitdaging die het inhoudt voor ouders: het steeds weer op zoek gaan naar het goede in het kind, naar inspiratie om gepast en ongepast gedrag van elkaar te onderscheiden. Heel wat normale kleuters vertonen gedrag dat aan ADHD/ADD doet denken, omdat het de leeftijd is waarop zij nog volop leren controle te krijgen over hun gedrag.
Het is dan ook niet zo eenvoudig om de diagnose te stellen in de jonge leeftijdscategorie. Jonge kinderen zijn een bron van energie, ze leggen de basis voor de ontwikkeling van hun gevoelens, hun denken, sociale contacten. Het is goed dat je alert bent voor de goede start van je kind in het leven, maar het is zeker een brug te ver daar al met pessimisme naar te kijken. Soms heeft wat je ziet te maken met de aanleg van je kind; op andere momenten zijn het reacties op stress of verwachtingen uit de omgeving die meer bepalend zijn. Een vierjarige heeft in elk geval nog veel te leren van de informatie die ze krijgt van haar ouders. Jonge kinderen zoeken aandacht, maar ook steun en warmte. Zij hebben ouders nodig die hun noden kunnen lezen en die er met zorg op reageren. Door dagelijks op elkaar in te spelen, schaaft het leven aan de ontwikkeling van je kind, maar ook aan de band tussen jullie beiden. Zelfs al zou je kind een ernstig probleem hebben, dan nog wordt heel veel bepaald door een gezonde kijk van de volwassenen eromheen, de inspanningen die zij doen om de kar op het goede spoor te houden met hoop op een goede afloop. Dat is niet altijd gemakkelijk, en we kijken tegenwoordig misschien wel wat te veel naar wat níet goed gaat bij kinderen. Veel te snel vraagt men zich af of het om ADHD/ADD, autisme of andere stoornissen zou gaan. We moeten grondig en vooral lang genoeg blijven kijken naar wat ieder kind in zich heeft aan beschermende factoren. Ouders die hun kind graag zien, er veel mee praten en spelen, samenwerken met de school: het helpt allemaal om vast te stellen dat het met veel kleuters uiteindelijk beter gaat dan men op een bepaald moment dacht.
Het omgekeerde houdt een risico in: als volwassenen de hoop verliezen en zich overspoeld voelen door het moeilijke gedrag van hun kind, dan ontstaan er gevaarlijke vicieuze cirkels. Ouders kunnen geholpen worden met trainingen waarin ze leren om moeilijk gedrag te stoppen of om te buigen. En sommige kinderen zullen geholpen worden via een opname. Vast staat dat in gezinnen van kinderen die een moeilijk gedrag hebben, er ook kans is dat de ouders onder meer stress leven. Ze lijden onder het feit dat Jan en alleman hun advies geeft, terwijl ze het gevoel hebben er alleen voor te staan. Daarom dat ouders zoals jullie vooral nood hebben aan vrienden en familie. Geïsoleerd raken met je moeilijke kind omdat niemand in de familie het nog leuk vindt jullie erbij te hebben, is een heel dramatisch gevolg. Blijf dus geregeld een feestje bouwen.
Een jong kind met moeilijk gedrag is een uitdaging voor ouders en professionelen. We moeten goed kijken naar het geheel: de ontwikkeling van het kind, de ouders, de school. We evalueren wat behoort tot normale ontwikkeling en wat afwijkt. Stellen we nadien behandeling voor, zal dat ook steeds inhouden dat we kinderen én ouders steunen. Het versterken van de positieve en weerbare vaardigheden staat daarbij voorop.
Je bij een normaal begaafde vierjarige afvragen of die later hogere studies aankan, is een vraag waarvan ik hoop dat ze je leven niet bepaalt. Het klinkt misschien simpel, maar in deze kersttijd is het geen luxe om er nog eens aan te herinneren: wat we kinderen toewensen, is te evolueren tot wijze en gelukkige mensen die hun mogelijkheden willen gebruiken om op een positieve manier deel te nemen aan de wereld. Welk studieniveau dat inhoudt, wijst zich wel uit.
Stoppen met roken moeilijker door ADHD/ADD
25-11-2008
Bron: www.gezondheidsnet.nl
Mensen met de aandachts- of hyperactiviteitsstoornis ADHD zijn meer geneigd om te roken en doen minder stoppogingen dan mensen zonder deze stoornis. Onderzoekers aan Columbia University Medical Center deden hier voor het eerst onderzoek naar.
Voor deze studie gingen 583 rokers, waarvan er 43 ADHD hadden, stoppen met roken. Hiervoor kregen ze medicijnen en begeleiding.
Na acht weken bleek dat de ADHD’ers die vooral last hebben van aandachtsstoornissen (ook wel ADD’ers genoemd) net zo goed konden stoppen als doorsnee rokers. Maar onder de ADHD’ers die meer last hebben van hyperactiviteit waren er veel minder mensen die succesvol waren afgekickt.
Waarom hyperactiviteit zo’n struikelblok is, durven de onderzoekers op basis van deze uitkomsten niet te zeggen. Ze hopen dat dit onderzoek in de toekomst kan bijdragen aan preventieve maatregelen.
Varianten
ADHD (Attention-Deficit Hyperactivity Disorder) wordt opgesplitst in drie varianten: het ADD-type (dromerig en kan moeilijk aandacht vasthouden), het hyperactieve en impulsieve type en het gecombineerde type. Het gecombineerde type, waarbij hyperactiviteit en impulsiviteit allebei aanwezig zijn, komt het meest voor.
Vermindering ADHD door aangepast voedselpatroon
12-11-2008
Bron: www.metronieuws.nl
Zet kinderen met ADHD op een dieet, bestaande uit een beperkt aantal voedingsmiddelen en circa 60 procent laat een gigantische gedragsverbetering zien. Te mooi om waar te zijn? Niet volgens drs. Lidy Pelsser, wetenschappelijk onderzoeker aan het ADHD Research Centrum in Eindhoven.
De klachten van de 12-jarige Robin voor aanvang van het dieet waren groot. Ondanks zijn medicijnen tegen ADHD (Ritalin) was hij erg druk en opstandig en verstoorde hij de rust in het gezin. Het dieet veranderde alles. De ouders van Robin hadden de indruk dat ze een ander kind in huis hadden! Er was rust; er hoefde niet meer steeds gemopperd te worden en Robin hield zich aan de regels. Zomaar een voorbeeld van één van de succesverhalen van de patiënten van drs. Lidy Pelsser. Zij boekt goede resultaten bij kinderen met ADHD.
Tijdens het onderzoek moeten de kinderen gedurende vijf weken een streng dieet volgen, bestaande uit brood, fruit, groenten, rijst, vlees, zoet beleg, sap en bepaald snoepgoed. Pelsser: “Bij circa 60 procent van de kinderen met ADHD zien zowel ouders als leerkrachten een gigantische gedragsverbetering na aanpassing van de voeding. De verbetering is zo groot, dat medicijnen tegen ADHD niet meer nodig zijn.” Bij kinderen die goed reageren op het beperkte dieet, wordt vervolgens stap voor stap de voeding uitgebreid en zo uitgezocht welke voedingsmiddelen bij hen de boosdoener zijn. Pelsser: “Gemiddeld gaat het om vijf verschillende voedingsmiddelen. Welke, dat is bij ieder kind anders. De één reageert bijvoorbeeld op tomaten, ei, pindakaas en vis, de ander op vanille, zuivel, druiven en smaakversterkers.
Het lijkt er dus op dat een deel van de gevallen van ADHD veroorzaakt wordt door een overgevoeligheid voor bepaalde voedingsmiddelen.” Pelsser gaat deze hypothese testen in een vervolgonderzoek. Kinderen tussen 4 en 8 jaar kunnen worden aangemeld bij het ADHD Research Centrum (tel. 040-2488393). Aan het onderzoek zijn geen kosten verbonden. Pelsser benadrukt: “Ouders moeten echter wel gemotiveerd zijn om gedurende vijf weken samen met hun kind een zeer streng dieet te volgen. Ook wordt bij het kind meerdere malen bloed geprikt, zodat we kunnen onderzoeken of er sprake is van een allergie.” Meer informatie over het nieuwe onderzoek, de INCA-studie, staat op www.incastudie.nl.
Wat is ADHD?
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) uit zich onder andere in moeilijk stil kunnen zitten en snel afgeleid zijn. Deze psychiatrische stoornis komt voor bij ongeveer 5 procent van de schoolgaande kinderen. Bij jongens wordt de diagnose 3 keer zo vaak vastgesteld als bij meisjes. Naar schatting houdt 60 procent van de kinderen met ADHD ook symptomen als ze volwassen zijn. Bekende ADHD’ers zijn cabaretier Jochem Myjer en radiopresentator Dave Donkervoort (bijgenaamd ADHDave).
Musici en dansers hebben vaker ADHD
13-10-2008
Bron: www.elsevier.nl
Musici en dansers hebben relatief vaak ADHD of ADD. Zestig procent van deze kunstenaars heeft klachten die zijn gerelateerd aan deze stoornissen. Dat stelde neuropsycholoog Gert-Jan de Haas zaterdag op een symposium in het VU medisch centrum in Amsterdam.
Mensen met ADD, een Attention Deficit Disorder, hebben concentratiestoornissen. Mensen met ADHD, Attention-Deficit Hyperactivity Disorder, zijn bovendien hyperactief, impulsief en snel driftig, zo legt de Stichting ADD Nederland uit.
De Haas deed onderzoek naar ADHD of ADD-kenmerken onder dansers en musici. Hij ontdekte verder dat deze groep meer psychische klachten heeft.
Openheid over effect ADHD-pil
06-10-2008
Bron: www.nrc.nl
Het college ter beoordeling geneesmiddelen (CTBG) zal het rapport openbaar maken over mogelijke schadelijke bijwerkingen van het medicijn Strattera voor patiënten (veelal kinderen) met ADHD.
Het CTBG had hoger beroep aangetekend tegen de uitspraak van de Amsterdamse bestuursrechter erover maar ziet daar nu vanaf, zo blijkt uit uit stukken van de Raad van State.
Wel zal het CTBG de namen van patiënten in het rapport anonimiseren en fabricagedetails wissen, zoals gebruikelijk is met dergelijke rapporten. Normaliter worden mogelijke schadelijke bijwerkingen van medicijnen in de bijsluiter opgenomen.
Een lid van de Nederlandse Scientology Kerk, die wereldwijd ijvert tegen gebruik van psychofarmaca, had een beroep gedaan op de Wet openbaarheid bestuur (WOB) om zo het rapport over Strattera te laten publiceren. Eerder al stelde de Amsterdamse bestuursrechter het Scientology-lid in het gelijk. De rechter eiste dat het CTBG het rapport publiceert, tenzij het college snel duidelijk kon maken waarom het rapport geheim moest blijven. Het CTBG ging in hoger beroep maar trekt dat nu in.
In Nederland wordt Strattera (van farmaceut Ely Lilly) vooral gebruikt door kinderen vanaf zes jaar die lijden aan de psychiatrische stoornis ADHD. Het is pas drie jaar op de Nederlandse markt. Het middel is populair (op dit moment elfduizend kinderen in Nederland) omdat dit het eerste medicijn is tegen de hyperactiviteitsstoornis ADHD dat niet is gebaseerd op amfetamine. De oudere medicijnen Ritalin en Concerta, die op grotere schaal worden gebruikt, zijn dat wel.
Eind 2005 paste het farmaceutische bedrijf Ely Lily de bijsluiter bij Strattera wel al aan, omdat uit nieuwe studies in Amerika was gebleken dat één op de 227 kinderen die het slikten ‘suïcidale gedachten’ kreeg. Eén kind deed een zelfmoordpoging.
Over tien dagen wordt tevens bekend of Nederlandse patiënten die Strattera slikken in aanmerking komen voor volledige vergoeding door de verzekeraar. Dat geldt wel voor het geneesmiddel Ritalin.
Dieet heeft invloed op ADHD
02-09-2008
Bron: www.ed.nl
Kinderen met ADHD die een speciaal dieet volgen verbeteren hun gedrag. Dat zegt Lidy Pelsser van het ADHD onderzoekscentrum in Eindhoven.
Bij kinderen met ADHD die vijf weken een speciaal dieet volgden verbeterde bij zo’n zestig procent procent het gedrag. Het zogenaamd eliminatiedieet bestaat uit onder meer rijst, fruit, kalkoen, groenten, water en bepaald snoepgoed.
Pelsser ziet gemiddeld vijf verschillende voedingsmiddelen die de boosdoeners zijn. Bij ieder kind zijn dat anderen.
Volgens haar gaat het niet mis bij suiker en kleurstoffen. Ze denkt dat ADHD in een deel van de gevallen wordt veroorzaakt door een overgevoeligheidsreactie.
ADHD komt vaker voor bij volwassenen dan gedacht
14-08-2008
Bron: www.hln.be
ADHD komt bij volwassenen vaker voor dan werd gedacht. Ook gaat de aandoening meer gepaard met psychische stoornissen en heeft ADHD een grotere impact op het dagelijks functioneren dan werd aangenomen. Dat blijkt uit Belgisch onderzoek. Het is belangrijk dat hulpverleners en medici hier rekening mee houden, vinden de onderzoekers.
Meer ADHD
Leuvense wetenschappers voerden voor het eerst een onderzoek uit naar ADHD bij uitsluitend volwassenen tussen 18 en 44 jaar. Zij concludeerden dat 4,1 procent van de 530 deelnemers ADHD had. Uit eerder Nederlands onderzoek bleek 1 tot 1,25 procent van de volwassenen ADHD te hebben. Een mogelijke verklaring voor de verschillende uitkomsten is dat er geen consensus bestaat over de criteria voor de diagnose ADHD. In het recente onderzoek hadden meer jongere dan oudere deelnemers last van ADHD. De aandoening begon meestal tussen de leeftijd van 7 en 9 jaar.
Andere stoornissen
Patiënten met ADHD hebben volgens het recente onderzoek ook vaak een andere psychische stoornis. Ongeveer zestien procent kampte met een depressie, 43 procent met een angststoornis en negen procent met een alcoholprobleem. Bijna acht dagen per maand functioneerden mensen met ADHD niet of minder goed. Mensen met enkel stemmings- of angststoornissen functioneren maandelijks 2 tot 5 dagen minder goed.
Professionele hulp
Een op vijf met ADHD zoekt professionele hulp. Volgens het tijdschrift komt dit doordat zij de stoornis, die vaak in de kindertijd is ontstaan, als een eigenschap van zichzelf zien en het niet in ze opkomt hulp te vragen. De onderzoekers stellen dat bij volwassenen die hulp zoeken wegens mislukte relaties, woede-uitbarstingen en depressies de diagnose ADHD moet worden overwogen, ook als die nooit eerder is gesteld.
Gebruik ADHD-middelen blijft sterk stijgen
21-07-2008
Bron: www.ad.nl
DEN HAAG (ANP)- Het gebruik van geneesmiddelen tegen ADHD is in vijf jaar tijd verdrievoudigd. Ging in 2002 200.000 maal een dergelijk middel bij de apotheek over de balie, in 2007 was dat toegenomen tot 624.000 maal. Dat meldt de Stichting Farmaceutische Kengetallen op haar website.
De kosten die hiermee gepaard gingen, liepen op van 5,6 miljoen euro in 2002 tot 27,5 miljoen euro in 2007. Eind vorig jaar waren er 86.000 mensen die een middel tegen ADHD kregen voorgeschreven, tegen 31.000 in 2002.
De stichting verwacht ook dit jaar een verder toename van het gebruik.
ADHD-medicatie, dan toch een megablunder?
07-07-2008
Bron: www.ezpress.eu
De geheimen van Strattera moeten vrijgegeven worden
Een licht op de werking van ADHD-medicatie
Ieper ( België), 06 Juli 2008 /EZPress/ – Op 9 juni 2008 kreeg de Medische Overheid zes weken de tijd om betere argumenten te bedenken, waarom de geheimen rond Strattera niet bekend zouden mogen gemaakt worden.
Men had aangevoerd dat het openbaar maken ervan een diplomatieke rel zou veroorzaken tussen Nederland en Groot-Brittannië. De bestuursrechter in Amsterdam veegde dat argument van tafel. De Medische Overheid wil verborgen houden dat met Strattera men aan kinderen eigenlijk Prozac geeft, maar dan vier keer zo hoog gedoseerd als men Prozac aan volwassenen toedient. Terwijl wereldwijd bekend is dat SSRI`s, als psychotica, beter niet aan jongeren worden voorgeschreven.
Maar tijdens de introductie van Strattera slaagde het bedrijf erin, om internationale instanties en zelfs de Europese Commissie voor waar te laten verklaren dat van alle SSRI`s er maar eentje zou zijn dat ongevaarlijk bij kinderen is, namelijk Prozac. Strattera heeft namelijk net dezelfde actieve metaboliet als Prozac.
Van zodra Strattera in de verschillende landen een registratie had verkregen, werd Prozac op slag opnieuw wel weer gevaarlijk voor jongeren en adolescenten geacht, bij dezelfde instanties die niet eens door hadden dat ze om de tuin waren geleid.
Tweede geheim betreft de gebruikte dosering.
De aanbevolen dagdosis (DDD) bij Prozac bedraagt 20 mg en bij Strattera zo maar liefst 80mg.(bron: http://www.whocc.no/atcddd/ ). Waarmee duidelijk aangetoond wordt dat men ADHD behandelt door psychotica chronisch en in hoge doses toe te dienen.
Medische Overheden proberen nu te vermijden dat bekend raakt dat men het pedagogisch comfort van een ADHD-behandeling bekomt door patiënten met psychotica dwangmatig psychotisch te maken.
De `normale` dagdosis (DDD) van methylphenidaat is 30mg bij een gebruik van maximum een maand.
Methylphenidaat is als psychoticum al 30% actiever dan zuivere cocaïne.
In bijna alle gevallen dient men trouwens te corrigeren met antipsychotica, wat men dan uitlegt als zouden die neuroleptica dienen om de karakterstoornissen eigen aan de ziekte, te milderen. Wat natuurlijk gelogen is.
Patiënten zijn dan in feite al modieus `bipolair`, namelijk ze balanceren chemisch op psychotica en antipsychotica.
Onbegrijpelijk dat het bekend maken van dat soort informatie een diplomatieke rel zou kunnen veroorzaken.
Een coach voor het leven
25-02-2008
Bron: www.trouw.nl
Coaching in het bedrijfsleven is aardig ingeburgerd. Een nieuwe variant, lifecoaching, wint ook terrein. Kunnen we niet meer voor onszelf zorgen?
De coach is tegenwoordig niet meer alleen aan sport verbonden. De bekendste nevenvorm in Nederland is de coach in het bedrijfsleven. Misschien kennen sommigen vanuit Amerika de personal coach, die mensen ondersteunt in hun privéleven. Nu is ook de lifecoach overgewaaid. Zoals het woord zegt: Het gaat om het hele leven en niet om een onderdeel daarvan.
En ook deze vorm van coaching wint terrein. Het aantal studenten van het Atma Instituut te Amersfoort is, sinds er de opleiding tot lifecoach wordt gegeven, vervijfvoudigd. Naast opleidingen doet Atma ook onderzoek naar lifecoaching en kunnen mensen die een coach zoeken er terecht.
Atma-directeur Peter Krijger is zelf lifecoach en schreef het boekje LifeDesign, doe waar je echt zin in hebt. Wat is lifecoaching precies? „Je helpt mensen te doen wat ze altijd al wilden doen, door het benutten van hun talenten. Een lifecoach begeleidt en stimuleert iemand in zijn levensloop. De beste uitleg is misschien de term ’lifedesign’. Het doel is om gelukkiger worden.’’
Het werkt op verschillende manieren, legt Krijger uit. Het kan in groepsverband, maar ook individueel. Je kunt wekelijks een afspraak maken of vier keer per jaar langsgaan. In de VS en Australië wordt er veel telefonisch gecoacht, vanwege grote afstanden of gemak. Hier is er geen vraag naar, tot vreugde van Krijger: „Een persoonlijk gesprek is altijd beter”.
Maar het gaat niet alleen om praten, aldus de lifecoach, er worden allerlei oefeningen gedaan zoals het maken van een autobiografie, ontspanningsoefeningen, rollenspellen, tekenen en het maken van een wandeling; allemaal afhankelijk van de klachten. Een autobiografie levert zelfkennis op. De natuur brengt rust in het hoofd en dus kan een wandeling helpen bij het maken van een besluit. Rollenspellen zijn handig voor relatieproblemen. Mensen komen met allerlei ’levenskwesties’, zegt Krijger: weinig zelfvertrouwen, stress, geldproblemen, onzekerheid over het geloof. Als er twijfels zijn over het werk wordt er ook naar het privéleven gekeken.
Lifecoaching is niet hetzelfde als psychotherapie, aldus de directeur. „Een psychotherapeut geneest, een lifecoach stimuleert en inspireert. Therapie heeft te maken met een kwaal of angst, er moet geheeld worden. Vergelijk het met een sportcoach en de fysiotherapeut.”
De fysiotherapeut komt in actie als er sprake is van een blessure, de coach is er altijd en motiveert, aldus Krijger. Maar er is grijs gebied, want een goede coach geeft ook geestelijke begeleiding. „Zodra we met stress of zelfvertrouwen aan de slag gaan zitten er therapeutische kanten aan lifecoaching. We sturen ook wel eens mensen door naar een therapeut. Maar tot op zekere hoogte kunnen we ook die mensen steunen.”
Dat klinkt toch een beetje eng, want iedereen kan zich lifecoach noemen. Er is geen officiële standaard. „Wat dat betreft is het goed dat we het vooral van mond-tot-mondreclame moeten hebben. De goede lifecoaches krijgen vanzelf cliënten, daar hoeven ze bijna niets voor te doen.” Als je slecht bent overleef je niet, het systeem corrigeert zichzelf. Maar, zegt Krijger, een vaste instantie moet er toch komen. Hij heeft daarover al contact met Amerikaanse collega’s.
Daarnaast hangt er een prijskaartje aan gelukkig worden. De tarieven van een sessie lopen uiteen van 75 tot 200 euro. En de confrontatie met jezelf of je leven hoeft niet leuk te zijn, niet op de korte termijn, zegt Krijger. „Misschien kom je erachter dat je bepaalde relaties los moet laten, een baan moet opgeven of je levensstijl moet veranderen”.
Toch heeft het wel wat om drie of vier keer per jaar een APK te doen: hoe gaat het, ben ik tevreden? Maar is het wel goed om dat te doen met iemand die niets van jou weet? „De lifecoach heeft tips en oefeningen om inzicht te bieden. Hij kan je de gereedschappen geven om de kunst van het leven onder de knie te krijgen. En diegene is objectief en heeft geen belang bij jouw leven of de uitkomst van een besluit. Je vriend of collega’s misschien wel.”
Kunnen we niet beter gewoon voor onszelf zorgen? Krijger ziet het anders: „Lifecoaching is juist gericht op het vergroten van de zelfstandigheid. De coach is geen adviseur, je neemt je eigen beslissingen. Maar we hoeven ook niet alles zelf te doen, praten met een ander kan helpen”.
Zorgelijke softpsychologie?
Een gezondheidszorgpsycholoog en een psychotherapeut zijn gekwalificeerde en geregistreerde personen. Het zijn wettelijk beschermde titels en bij onbekwaamheid oordeelt een tuchtcollege. Er is een universitaire opleiding en minimaal twee jaar specialisatie nodig. De lifecoach kent dit alles niet. Er is geen wettelijke regeling, de vooropleiding bestaat uit havo of mbo en de specialisatie varieert van een twaalfdelige cursus tot een opleiding van twee jaar. Maar ook lifecoaches werken met vertrouwen. Reden tot zorg? „Ik kan me er niet zo druk over maken. We leven in een vrij land en het staat eenieder vrij zijn diensten aan te bieden”, zegt hoogleraar klinische psychologie Cees van der Staak, directeur van het Academisch Centrum Sociale Wetenschappen van de Radboud Universiteit Nijmegen. De hoogleraar vindt de metafoor van de lifecoach als sportcoach en de psychotherapeut als fysiotherapeut wel toepasselijk, maar ziet lifecoaching niet als een soort van softpsychologie: „Het is eigenlijk helemaal geen psychologie, omdat het niet gebaseerd is op wetenschappelijk onderzoek zoals de gz-psychologie en de psychotherapie”.
Er is dus weinig mis met lifecoaching, zolang het maar niet als gezondheidszorg verkocht wordt, stelt Van der Staak. De coach dient zijn beperkingen te kennen. „Je mag hopen dat mensen die psychologische of psychotherapeutische zorg nodig hebben door de lifecoach worden verwezen naar een gekwalificeerde professional in de gezondheidszorg. De praktijk kan zorgelijk worden als de lifecoach zich psycholoog of psychotherapeut gaat wanen. Er zijn dan geen waarborgen voor kwaliteit. Het zou goed zijn als lifecoaches een eigen beroepsreglement ontwikkelen, waarop ze kunnen worden aangesproken. Ook verplichte intercollegiale toetsing zou mooi zijn.”
De populariteit van coaching verbaast de hoogleraar niet: „Mensen hebben altijd behoefte gehad aan adviezen om hun leven richting te geven. De vorm verandert met het tijdsgewricht. In deze tijd wordt weinig richting gegeven. Mogelijk hebben sommigen baat bij een handreiking.”
Een leven lang ADHD zonder het te weten
06-02-2008
Bron: www.destentor.nl
HATTEM – Zijn been staat weer helemaal recht, de pijn in z’n stuitje is volledige verdwenen en het opstaan ’s morgens gaat weer crescendo.
Edo Mulder uit Hattem is de tachtig inmiddels gepasseerd, maar voelt zich weer een jonge hond van zeventig. En dat allemaal dankzij een minuscuul ‘wonderpilletje’, dat hij per toeval kreeg voorgeschreven. Al zijn hele leven voelt Mulder zich een vreemde eend, nooit wist hij waarom. Sinds kort is echter duidelijk dat hij geboren is met ADHD. Tegenwoordig is deze aandachtsstoornis alom bekend en goed te behandelen, maar Mulder moest andere wegen bewandelen om het leven door te komen. Nu wil hij heel graag zijn verhaal doen, voornamelijk om eventuele lotgenoten te helpen. Maar ook om (huis)artsen te wijzen op het bestaan van ADHD bij ouderen.
“Als kind was ik al een aparte. Speelde nauwelijks met andere kinderen en kon me maar moeilijk concentreren. Een verstrooide professor heette dat toen”, begint de geboren Amsterdammer zijn relaas. “Ik herinner me bijvoorbeeld een keer dat we naar het concertgebouw gingen. ‘Mama, mijn schoenen doen zo’n pijn’, zei ik. Bleek dat ik mijn schoenen aan de verkeerde voet had aangetrokken. Dat soort dingen had ik constant. Mijn broer zei altijd dat hij rijk kon worden van al de dingen die ik verloor.”
Desondanks komt Mulder redelijk succesvol door het leven. Hij doet hbs en werkt daarna een tijdlang in Chicago, bij een bedrijf dat diesellocomotieven produceert. Daar gaat hij in 1960 zo door de rug dat hij er chronische pijn in zijn stuit aan overhoudt. Jaren later komt hij in Zwolle terecht, waar hij mede-oprichter is van het latere Diesel Marine International aan de Botterweg.
Dankzij een gestructureerd leven, en vooral dankzij de inzet van zijn vrouw, kan hij zijn ‘afwijking’ onder controle houden. Het wegvallen van zijn vrouw enkele jaren geleden is voor hem daarom in meerdere opzichten een persoonlijke ramp. Het leven wordt voor Mulder met het verstrijken der jaren steeds moeilijker. “Op een gegeven moment kon ik ’s morgens nauwelijks nog m’n bed uitkomen.En ik had altijd pijn. In mijn rug, maar ook in mijn been, waar ik in 2002 doorheen ben gezakt en dat sindsdien scheef staat.”
Mulder gaat met zijn klachten naar de huisarts die hem het middel Ritalin voorschrijft. Niet omdat hij ADHD vermoedt, maar als een oppepper die hem ’s ochtends het bed uit moet krijgen. Het bleek een schot in de roos.
“Een mirakel”, noemt de Hattemer het. “Ik was niet alleen een stuk fitter, maar kon me plotseling ook veel beter concentreren. En dingen onthouden. De rugpijn verdween en ook mijn been stond weer recht. Ik snapte er helemaal niks van.” Het onbegrip voor het wonderbaarlijk herstel blijft, totdat Mulder op een morgen in juni de Stentor doorbladert. Bij het verhaal ‘Als je aandacht uitstaat’ van Lindy Jense valt hij bijna van verbazing van zijn stoel. “Het ging over ADHD bij volwassenen, iets wat tien jaar geleden nog niet officieel bestond. Alles viel ineens op z’n plek. Wat ze beschreef kon ik zo op mezelf toepassen. Eindelijk wist ik, waar ik mijn hele leven tegenaan gelopen had, en ook waarom dat Ritalin zo goed aansloeg: het is een belangrijk medicijn tegen ADHD.”
Er zat echter nog wel een vervelend addertje onder het gras. Omdat Mulder niet als ADHD’er bekend stond, raakte hij zijn roze papiertje kwijt. Bij niet-ADHD-patiënten geldt Ritalin – en het vergelijkbare Medikinet dat hij nu slikt – namelijk als een pepmiddel. Het duurde een jaar voor hij het medisch attest en de rest van de papierwinkel voor elkaar kreeg. Een rijtest moest uiteindelijk uitsluitsel brengen. Die test legde hij gisteren met goed gevolg af.
In Hattem zit dus weer een gelukkige senior mèt toekomstperspectief. En dat is iets dat hij ook lotgenoten gunt. “Het kan bijna niet anders of er zitten nog meer senioren in hetzelfde schuitje. Er is op dit moment te weinig bekend over ‘ouderdoms-ADHD’. Ik heb een goede vriend die een zeer gerespecteerd psychiater is geweest. Zelfs voor hem was dit nieuw, en dat geldt waarschijnlijk ook voor een hoop huisartsen. Ik hoop dat ze er door mijn verhaal meer aandacht voor hebben en dat ze zodoende anderen kunnen helpen.”
Sociale weerslag bij volwassen ADHD-patiënten groot
24-01-2008
Bron: www.goedgevoel.be
Wanneer patiënten die als kind ADHD hadden, symptomen van de ziekte blijven vertonen als ze volwassen zijn, is de sociale weerslag daarvan niet min. Dat blijkt uit twee Amerikaanse studies, waarover het medische weekblad de Huisarts bericht.
Problemen
Een eerste onderzoek, waarbij gekeken werd naar een aantal sociale parameters van ADHD-patiënten en een controlegroep zonder ADHD, toont aan dat er bij de ADHD-patiënten drie keer meer illegale drughandelaars waren dan in de controlegroep. Bij de ADHD-patiënten had 67 procent problemen met geldbeheer, tegenover 15 procent bij de algemene bevolking. Uit de andere studie blijkt dat patiënten met ADHD meer neiging hebben tot vechtpartijen, vernielzucht en inbraken.
Labiel
Zowat 30 tot 70 procent van de kinderen met ADHD zouden op volwassen leeftijd ook nog symptomen van de ziekte blijven vertonen. Het gaat om dezelfde kernsymptomen als bij kinderen en adolescenten, met name aandachtstekort, hyperactiviteit en impulsiviteit. Volwassenen met ADHD hebben last van emotionele labiliteit, het onvermogen om taken af te werken, buitensporige stress en een explosief temperament.
Behandeling
Ook bij volwassenen kan ADHD worden behandeld met geneesmiddelen. Psychotherapie is naar verluidt ook bijzonder doeltreffend.